mercredi 28 février 2007

Le point après 4 semaines

Après un mois, nous tendons vers les 2400 signatures en faveur de la pétition pour un étiquetage clair du mode de transport des marchandises intercontinentales. En effet, 1345 signatures ont été déposées sur les deux pétitions en ligne (francophone et néerlandophone) alors que 1009 autres personnes ont signé la pétition «papier». Comme espéré, une version néerlandaise du texte «Noël en famille ou 15 litres de pétrole» est parue dans De Morgen le 22 février. L’opération arrivant à mi-parcours, nous espérons toujours atteindre les 5000 signatures d’ici à début avril!

Het stand van zaken, na 4 weken

Na een maand zijn er ongeveer 2400 ondertekeningen op onze petitie voor een duidelijke etikettering van het vervoermiddel van intercontinentale goederen. Wij tellen 1345 ondertekeningen op de "on line" petitie en 1009 op de "papier" versie. Een nederlandstalige vertaling van onze tekst "Noël en famille ou 15 litres de pétrole" is in De Morgen van 22/2, onder de titel "Een feestmaal van 41 kilogram CO2" verschenen. De initiatief is nu halverwege en wij verwachten nog de drempel van 5000 ondertekeningen tegen begin april te bereiken!

jeudi 22 février 2007

Een feestmaal van 41 kilogram CO2


Letten op wat op ons bord komt, is een van de vele kleine daden van burgerzin waarmee wij onze milieu-impact kunnen verminderen

De Morgen, 22 februari 2007

De media, het publiek en de politiek krijgen steeds meer belangstelling voor de klimaatverwarming en de concentratie kooldioxide (CO2) in de atmosfeer. De afgelopen weken heb ik de reclamefolders van mijn dichtstbijzijnde hypermarkt uitgepluisd om een fijn dineetje samen te stellen. Hierna volgt het resultaat voor acht personen, met tussen haakjes het aantal kilometers dat elk ingrediënt heeft afgelegd om naar België te komen en de hoeveelheid CO2 in kilogram die het transport geproduceerd heeft. Ik heb vooral ingrediënten gekozen die met het vliegtuig worden aangevoerd, want luchttransport produceert gemiddeld zestig keer meer CO2 dan vervoer over zee.

Omdat het oog ook wat wil, versier ik de tafel met een mooi boeket van twintig rozen. De prachtige bloemen komen met het vliegtuig uit Kenia (6.550 km, 5,2 kg CO2). Eenmaal dat geregeld is, kunnen we de aspergesoep met langoustines serveren. De asperges komen recht uit Peru gevlogen (10.500 km, 12,5 kg CO2) en de langoustines zijn gepeld en diepgevroren met de boot uit Indonesië (14.000 km) aangevoerd. Merk op dat het in termen van CO2 interessanter is om langoustines uit Zuidoost-Azië te kopen dan hun soortgenoten die voor de kust van Schotland gevangen zijn. Een paradox. De Schotse beestjes vertrekken namelijk op een verre bootreis naar Thailand, worden daar gepeld en keren dan terug naar Europa (22.000 km). Heel die odyssee is nodig omdat ik - niet alleen met Kerstmis maar ook de rest van het jaar - mijn schaaldieren het liefst gepeld koop. Ik ben de enige niet: 70 procent van de consumenten kiest voor de tijdwinst.

Na twee voortreffelijke flessen Chileense witte Sauvignon (11.900 km) is het tijd voor de hoofdschotel. Eigenlijk wil ik mijn gasten iets exotisch voorschotelen, zodat ik lang heb getwijfeld tussen springbok uit Namibië (8.300 km), kangoeroe uit Australië (16.700 km), struisvogel uit Zuid-Afrika (8.900 km), hert uit Nieuw-Zeeland (18.700 km) en bizon uit Canada (5.600 km). Omdat ik niet kan kiezen, wordt het een simpele biefstuk met frieten van bij ons. In de hypermarkt is de ingevlogen Argentijnse biefstuk (11.300 km, 14,5 kg CO2) 30 procent goedkoper dan Belgische Blanc-Bleu. Daar zeg je niet nee tegen. Voor de huisgemaakte frieten koop ik bioaardappelen die met de vrachtwagen uit het zuiden van Frankrijk komen. De sla spreekt Spaans. Ik mijmer over de vraag of je biefstuk-friet nog een traditioneel Belgisch gerecht kunt noemen, terwijl ik de flessen uitstekende Californische Cabernet Sauvignon (8.900 km) ontkurk.

Mijn echtgenote heeft voor een heerlijk dessert gezorgd: een vers vruchtenslaatje met alleen fruit dat in de hypermarkt in promotie is. Niet schrikken: Nashiperen uit Zuid-Korea, mango, papaja, vijgen en Charentaismeloen uit Brazilië, passievrucht uit Colombia, granaatappel uit de Verenigde Staten, aardbeien uit Israël, ananas uit Centraal-Amerika, kersen uit Argentinië en carambolevruchten uit Maleisië. We doen er twee kiwi's uit Nieuw-Zeeland bij, een sinaasappel uit Zuid-Afrika en een Belgische appel, zodat we alle continenten op ons bord hebben. Terwijl middernacht nadert, het buiten nog altijd 10 graden is en mijn zoontje van drie zeurt dat het geen Kerstmis kan zijn want dat hij geen sneeuw ziet, maak ik de optelsom van het dessert: een totale afstand van 126.000 kilometer en een factuur van ongeveer 9 kilo CO2. Dat vraagt om een fles witte schuimwijn uit Tasmanië, een eiland ten zuiden van Australië (17.100 km).

Ons feestmaal, bloemen en wijn inbegrepen, heeft in totaal 209.000 kilometer achter de rug, meer dan vijf keer de reis rond de wereld. Goed voor 41,3 kilogram CO2, wat overeenkomt met de uitstoot van een gewone auto die 258 kilometer rijdt. Het vervoer van nog geen 6 kilogram voedsel heeft dus ongeveer 15 liter benzine gekost!

Met een mooi bosje hulst als tafelversiering, een lekkere pompoensoep als voorgerecht, dezelfde biefstuk-friet met sla, maar dan met producten van bij ons, een fruitslaatje zonder aardbeien, kersen en andere aangevlogen vruchten, en Franse wijn, hadden we meer dan 80 procent minder C02 geproduceerd.

Letten op wat op ons bord komt, is een van de vele kleine daden van burgerzin waarmee wij onze milieu-impact kunnen verminderen. In 1960 vertegenwoordigde het vrachtvervoer door de lucht 2 miljard ton per kilometer. In 2006 was het 150 miljard geworden. En het aandeel van het luchtvervoer in de CO2-uitstoot neemt elk jaar toe.

De supermarkten zeggen graag dat ze ons op onze wenken bedienen. Als wij in de winter geen kersen uit Argentinië meer zouden kopen, geen aardbeien uit Israël en geen blauwe bosbessen uit Chili, zouden die niet meer in de rekken liggen. We kunnen samen een verandering afdwingen, zonder echt comfort te moeten opofferen.

Maar om bewust te kunnen consumeren, moeten we met kennis van zaken kunnen kiezen. Daar hebben we hulp bij nodig. Daarom vragen wij dat de politiek haar wetgevende werk zou doen en de distributie zou verplichten om logo's op de producten aan te brengen (bijvoorbeeld een rood vliegtuigje of een blauw bootje) die systematisch en duidelijk zouden tonen hoe ons voedsel is vervoerd.

Pierre Ozer is wetenschappelijk onderzoeker aan het Département des Sciences et Gestion de l'Environnement, Université de Liège.

Dominique Perrin is onderzoeker aan de Faculté universitaire des Sciences agronomiques van Gembloux.

mercredi 21 février 2007

Le point après 3 semaines

Après trois semaines, vous avez été 1256 à signer la pétition en ligne et 759 à signer la pétition «papier». Le cap des 2000 signatures est donc dépassé. Le message s’étend toujours un peu plus et nous recevons beaucoup de signes de sympathie tant de Flandre que de France. Une version néerlandaise du texte «Noël en famille ou 15 litres de pétrole» devrait paraître dans De Morgen cette semaine. Nous espérons toujours atteindre les 5000 signatures d’ici à début avril!

mercredi 14 février 2007

Le point après 15 jours

Hier 13 février, 1038 personnes avaient signé la pétition en ligne (soit en moyenne 69 par jour depuis le lancement, contre 66 précédemment). Les pétitions «papier» circulent également et sont de plus en plus importantes. Cette semaine écoulée, 314 signatures se sont ajoutées aux 84 signatures «papier» qui avaient déjà été retournées au Collectif, soit un total de 398.
Nous remercions tous les commerces, tous les réseaux, toutes les associations et tous les citoyens qui ont accepté ou pris l’initiative de relayer l’information!

jeudi 8 février 2007

Carton rouge à Trends-Tendances

Carton rouge à l’hedomadaire Trends-Tendances. Dans un article paru ce jour, la journaliste Christine Scharff exploite notre imagerie sans créditer le Collectif ni même mentionner la pétition en cours. Pas très élégant...
De plus, la légende indique «Un avion rouge chez Tesco», alors que le n°1 de la grande distribution britannique n’a jamais précisé quelle couleur aurait l’avion dont il entend prochainement affubler les produits qu’il importe par voie aérienne. Ou comment forcer la réalité pour qu’elle colle à l’image que l’on a choisi de publier...
Enfin, cette étiquette frappée d’un logo d’avion ne sera que transitoire. Comme l’explique en détails The Guardian, Tesco souhaite développer une «étiquette CO2» plus ambitieuse: celle-ci devra refléter le cycle de vie complet de chaque produit. Pour y arriver, Tesco a annoncé son intention de financer des chercheurs de l’université d’Oxford pour qu’ils planchent sur un système de mesure de l’empreinte CO2 «universellement accepté et facile à comprendre». Puisse Tesco concrétiser rapidement ses plans et faire des émules dans le monde entier.

mercredi 7 février 2007

Le point après 1 semaine

Chaque mercredi, le Collectif «Avion Rouge» vous informera de l’évolution du nombre de signatures reçues pour soutenir la pétition pour un étiquetage clair du mode de transport des marchandises intercontinentales.
Au 6 février, 530 personnes avaient signé la pétition en ligne (soit 66 par jour depuis le lancement). Les pétitions «papier» circulent également et sont très importantes. La première nous est arrivée de Saint-Mard (sud de Virton) par la poste. Actuellement, 84 signatures «papier» ont été retournées au collectif mais nous sommes certains que celles-ci vont progresser très fortement au cours des semaines qui viennent.
Continuez dans ce cercle vertueux !!!
Et merci à vous tous qui supportez cette initiative.

Le Collectif «Avion Rouge»

vendredi 2 février 2007

Dimanche midi sur RTL-TVI

C’est confirmé: Pierre Ozer, chargé de recherches au département des sciences et gestion de l’environnement de l’ULg, sera en direct sur le plateau de «Controverses» ce dimanche 4 février à 12h00 sur RTL-TVI.